Gelincik hassastır, ilgi ister. Narindir, sert davranmaya gelmez. Önemsenmek ister. Önemsendiğini bilmek ister. Söylenmemiş sözlerin, dile gelmemiş duyguların bir anlamı yoktur onun için. Seven sevdiğinin yanında gelincik olup uzaktan bakmak değil, seven sevdiğinin yanında şımarmak ister.
Gelincik ismi, geleneksel Türk gelinliklerinin kırmızı olmasından gelir. Kırmızı gelincikler küçük birer gelinlik olarak görünürler.
Mayıs, ağustos ayları boyunca açar gelincikler. Al duvaklarını giymiş gelinler gibi nazlı nazlı süzülürler. Görenleri kendisine hayran bırakan bir güzelliği vardır. Fakat bu güzelliklerin ömürleri fazla uzun süreli değildir. Açtıkları andan itibaren, yaklaşık bir hafta, on gün sonra yapraklarını tek tek dökmeye başlarlar.
Gelincikler kalabalık görünür fakat birbirinden uzak açarlar. Sevip te kavuşamayan âşıkların en güzel görselidir gelincikler. Birbirine çok yakın, dokunamayacak kadar uzak.
Kırmızı yapraklarındaki siyah çizgilerse gönüllerdeki hüznü temsil eder. Bu nedenle bir anlamda hüzün çiçeğidir gelincik. Şairin dediği gibi,
“Ben seni bilerek sevdim gelincik,
Sen açınca hüzün dolar gönlüme”
