Bilişim Teknoloji alanında her gün yeni gelişmeler olmaktadır.Bu teknolojik gelişmeler sonucunda geliştirilen ürünler aynı hızla toplumsal yaşamın her alanında insanlar tarafından kullanılmakta , diğer bir değişle bu ürünler, günlük yaşamımızı kolaylaştırıcı birer unsur haline gelmektedirler.
Biraz hafızamızı zorlayıp 20 yüz yılın başlarındaki teknolojik gelişmelerin hızına baktığımızda, ilk bilgisayarın bir evin odası kadar büyük olduğunu , günlük yaşamımızda kullandığımız pek çok araç ve gerecin ya olmadığını olanlarında ebatlarının günümüze göre büyük olduğunu söylememiz mümkündür.
Eğitim ortamlarında kullanılan pek çok ürün; öncelikle iş hayatında şirketlerin eğitim araştırma geliştirme faaliyetlerini yürüten (AR-GE) birimleri tarafından geliştirilerek kullanılmaya başlanmış ve eğitim ortamlarına buralardan transfer edilmiştir.
Bu teknolojik gelişmeler sonucunda geliştirilen ürünleri, eğitim kurumlarında çalışan yönetici , öğretmenler ,veliler ve öğrencilerimiz, yani eğitim paydaşları yeterince kullanabiliyor mu ?
Evet temel sorun bu.Çünkü basında, bozulmasın diye kilitlenen bilgisayar sınıfları olduğunu bazen haber olarak okuruz.Bu haberlerde okul yöneticisi kendisine zimmetlenen teknolojik ürünleri koruma ,kollama düşüncesi ile ne öğrencilere ne de öğretmenlere kullandırıyordu.Sonuçta kullanılmayan araç ve gereçler yeni geliştirilen ürünler nedeniyle hızla demode oluyordu.Günümüzde ise , eğitim ortamlarında kullanılan araç ve gereçler tüm okullarda bulunmakta , Milli Eğitim Bakanlığımız bu araç ve gereçleri kullanacak becerilere sahip kişileri ilk atamada tercih etmekte, mevcut personeline de hizmet içi eğitim kurslarıyla yetiştirmeyi hedeflemektedir.Bunun sonucu olarak ta bakanlık bünyesinde e-okul modülü açılarak; öğrencilerimizin her türlü bilgileri bu modüle yönetici ve öğretmenlerimiz tarafından işlenmektedir.Velilerimiz ise Veli Bilgilendirme Sistemi sayesinde öğrencisinin her türlü bilgisine modül üzerinden ulaşabilmektedir.
Ama tüm bu gelişmeler olurken eğitim kaynaklarının etkin ve verimli bir şekilde eğitim ortamlarında kullanılması gerekir.Okulun ve sınıfların teknolojik araç ve gereçlerle donatılması abartılmamalıdır.Biraz hafızamızı zorlarsak; sınıflardaki derslerde yardımcı araç gereç olarak, önce tepegözleri, ondan sonra televizyon ve vcd?leri , bilgisayarları , projeksiyon cihazlarını ve plazma televizyonları kullanmaya başladık.Kullanıldıkları dönemlere göre pahalı olan bu araç gereçlerin her sınıfa monte edilmesi tabiî ki doğrudur.Ama bizim gibi gelişmekte olan ülkeler bu ürünleri üreten firmaların öncelikli pazarı haline gelmektedir.
Eğitimin finansmanı ülkemizde bir sorundur.Zorunlu olan ilköğretime ayrılan kaynak zorunlu olmayan orta öğretim kurumlarına ayrılan kaynaklardan düşüktür.İlköğretim okullarının personel , onarım ve yakıt giderleri il özel idareleri tarafından karşılanmaktadır.Okulların diğer giderleri ise Okul Aile Birlikleri tarafından finanse edilmektedir.Hal böyle olunca ilköğretim kurumlarında kaynakların yerinde etkin ve verimli kullanılması gerekir.Çünkü her sınıfı teknolojik araç ve gereçlerle (tepegözler, televizyon ve vcd , bilgisayar , projeksiyon cihazı ve plazma televizyonlar ) donatmak ve okulun kaynakları bu yönde kullanmak israftır.Okullarda bu araç gereçlerin kullanıldığı branş derslikleri oluşturulmalıdır.Bunun mümkün olmadığı durumlarda ise okulun fiziki kapasitesine göre bir iki sınıf bu hale getirilerek öğrencilerin dönüşümlü olarak bu derslikleri kullanması sağlanmalıdır.Hiç bir zaman unutulmamalıdır ki eğitim halkasının orijininde öğretmen vardır.Öğretmenin ses tonu sınıfta kullanılacak en pahalı teknolojik araçtan daha etkilidir.Öğretmen sınıf ortamında bu araç gereçleri, sadece hedeflediği kazanımları öğrenciye kazandırmak için araç olarak kullanmalıdır.Öğretmen bu araçları sınıf ortamında kullanmadan önce kırk dakikalık bir dersi önceden iyi planlamalıdır.Dersten önce yapılan bu planlama, öğretmene, sınıf ortamında hedeflenen davranışları öğrencilere kazandırmasını sağlayacaktır.
Cemal ŞAHİN
23/03/2009
