Başarı nedir diye soru yöneltilince; çeşitli yanıtlar alınır. Tabiî ki, sözlük anlamı tektir. ??Başarmak işi veya başarılan iş, muvaffakiyet??.
Çocuklar ve başarı deyince hep onların testlerde aldıkları notlar veya karnelerindeki durumlar aklımıza geliverir.
Ve, gayri ihtiyari olarak bazı sohbet toplantılarında çocuklarımızın durumlarını değerlendirir.
Ya, sonuna dek övünür? Ya da yeriniriz?
Belki büyükler arasında, onların gelişim çağları ile mukayeselerde bulunmak; kimi zaman yarar sağlayabilir.
Ancak; çocuklar arasında onların gözü önünde; ??sen falan çocuk kadar not alamadın!..
neye almıyorsun? vay be! şu komşunun çocuğu zehir gibi? ya sen!... tembelin tekisin??. Gibi konuşmak yapılması zor bir yıkıma yol açmış olur.
Ebeveynlerin çocuklarına: ??Seni seviyorum? çok seviyorum??? sözcüklerini kullanması, sevgi ve disiplini bir arada götürmeleri gerekirken; onları küçük düşürücü sözler sarf etmek; başarı dediğimiz göreceli kavramı yakalamamızı zorlaştırdığı gibi; ilerde çocukların ruhsal yapısında tahribatlara yol açabilir.
Geçenlerde öğrenci velilerinden birisi iddia ediyordu:
??Benim çocuğun öğretmenlerinden birisi, çocuğumun durumunu sormaya gittiğimde;
Çocuğunuzda hiç iş yok, hiç çalışmıyor! oldukça ilgisiz? Diye daha ben konuşmadan seslendi.
Çocuğum da yanımda idi. Ne yapacağımı şaşırdım?? dedi.
Pes doğrusu!... Böyle bir sözü bir öğretmenin söylemesi imkansız! bir kere böyle söz sarf eden öğretmen, öğretmenlik formasyonundan yoksun olur ki, bu da mümkün değildir.Çünkü; formasyonu olmayan öğretmenlik yapamaz.
Bilgili olmak ayrı şeydir. Bilgiyi kişilere aktarmak, aktarabilmek ayrı bir yetenektir.
Herhalde bu velimiz biraz duygusal ve kişisel değerlendirme yapıyor gibi geldi bana?
Dönelim başarıya;
Dört yaşındaki torunumun sabah uyanışını beklerken, evlerinde kitap okuma ile meşgul oluyordum.
Geçen gün torunum uyanınca yanıma geldi. Elimde ki kalın kitap birkaç gündür ilgisini çekmiş olmalı ki; kitabın dış yüzündeki üst yazıyı daha sonrada dış yüzünün ortasındaki yazıyı okumamı söyledi.
Bir kez:
??LEV TOLSTOY
ANNA KARENİNA??dedim.
Çocuk kendiliğinden kitabın yazarı ve adını çok güzel telaffuz ederek, söyledi ve hiç unutmadı?
Acaba bu bir başarı mı?
Benim ifadem de bir övgümü? dersiniz?...
??Başarının büyük sırrı kişide ilgiyi uyandırmaktan geçer desek, olur mu?...
