Amaçsız duyguları taşıyan bir dönemin evlatlarıyız.
Duygular arka planda sadece yaşamak için yaşayan, bir denizin sularına kapılan hayalleri yoksullaşmış benliklere sahip kişileriz.
Belki de bu eksiklik dönemin bize sağladığı teknolojinin üst seviyelerinde de kaynaklanıyordu.
En baskın nedeni ise hayal kuramayacak, ilerisi için bir umuda bir emele sahip olamayacak kadar amaçsız yaşamak değil miydi?
Yada kendi yapacaklarımızın yeteneklerimize dair gücün kuvvetin peşinden gitmemek olmalıydı. Keşfedememek mi eksikliğimiz, yoksa keşfetsek te kendimize bir türlü güven duyamadığımızdan mı?
Birilerin ne dediği ,başaramazsak konuşulacak o cümleler..
Daha niyet edip adım atmadan kulakta çınlayan o endişeli düşünce diyalogları. Hepsinden birer nebze olmalıydı bizdeki bu duyguların eksikliğin sebebi. İnsan kendini öyle bir an da zirveye çıkaracak işleri başaracakken..
Bazen de bir saniyede yerle bir eder. Kendini cahil bırakıp hayatın sadece bir karakteri olmak ta ellerinde, sadece yaşamak için yaşayanlardan değil de hak ederek ellerinden gelen bütün yeteneğini yaşamak, kazanmak ,nefes almak için hayat yolunda dik bir şekilde yürümek için, kullanmakta kendi ellerinde. Her şey bir amaç doğrultusunda insanın kendine güvenmesi ve kendine olan saygısı için gereken, hakkıyla yaşamak için amaçsızca değil hayallerle yaşamaktır.
Yeteneksiz ,başarısız insan yoktur.
Nasıl hayal kuracağını bilmeyen ,umutsuz ,ve de kendi gücünü keşfedemeyen insanlar vardır. Siz siz olun ruhunuza hayallerinize sahip çıkın, bizi diğer varlıklardan ayıran özelliklere şükür edip değerini vererek yaşayın. Bir gün bile olsa gayretsiz ve amaçsız nefes almayın.
Hayat kısa ama onu dolu ve hissederek yaşamak bizim elimizde. Unutmayın her kez ölümü tadar, ama her kez hakkını vererek yaşamaz. Bugün bir farkındalık olsun ve her gün için bir hayal ve amaçla yaşamaya kendinize söz verin ki, bir farkımız olsun.
