Bir Mum da Sen Yak

Kimi zaman şikâyetlerin koyu gölgesinde kaybolur insan. Suyu akmayan çeşmeye, zamla uyanan sabaha, durmayan trafikle yaşanan öfkeye söylenir dururuz. Lakin bir noktadan sonra insan kendi söylenişinde boğulur. Oysa bir bilgenin dediği gibi: “Karanlığa küfretmektense bir mum yak.”

Biz bu topraklarda çok şey gördük:
Suyun şırıl şırıl aktığı derelerin betonlara hapsedildiğini,
Bir zamanlar el birliğiyle yapılan evlerin yerini, ruhsuz apartmanların aldığını,
Yolların genişlediği ama sabrın daraldığı şehirleri…

İstanbul’dan Seydişehir’e, Edirne’den Mardin’e kadar herkesin dilinde aynı şikâyetler:
"Her şey çok pahalı."
"Su kesiliyor, çeşme kupkuru."
"Bu trafik çekilir gibi değil."
"Bir evrak için üç kurum geziyoruz."
"Yan yana iki apartman arasından güneş sızmıyor."

Hepsi doğru. Hepsi haklı. Ama soralım kendimize:
Bugün kaçımız musluğu açık bırakmadan abdest alıyoruz?
Kaçımız balkonumuzdan sarkan plastik saksıda bir fesleğen yetiştiriyoruz?
Ya da kaçımız arabanın anahtarını bırakıp yürümeye razı oluyoruz?

Şikâyet ettiğimiz her karanlık, aslında bir mumluk çağırıyor.
Kimi zaman o mum bir dilekçe olur, bazen de bir çocukla paylaşılmış bir ekmek.
Kimi zaman bir ağaca dikilen tabela olur: “Bu çınar susuz kalmasın.”
Ya da bir apartman yöneticisine söylenen sözdür: “Şuraya güneş görsün diye bir boşluk bıraksaydık ya…”

Kur'anı Kerim'de Maide Suresi’nde şöyle buyrulur:
“Kim bir canı kurtarırsa, tüm insanlığı kurtarmış gibidir.”
Bu, tek bir mumun bile nasıl büyük bir karanlığı yırtabileceğinin en veciz ifadesidir.

İsyan etmek kolay. Ağzımız alışmış çünkü.
Ama artık herkesin elinde kibrit kutuları var.
Kimimiz bilgiyle yakar o mumu, kimimiz sevgiyle, kimimiz imanla.
Yeter ki niyet edelim. Yeter ki "bu da benim sorumluluğum" diyelim.

Çünkü bu ülke hepimizin evi.
Ve ev karanlıksa, sadece söylenerek aydınlanmaz.
Kimi dua eder, kimi su taşır. Kimi konuşur, kimi yapar. Ama herkes bir şey yapar.

O yüzden…
Suyu koru. İsrafa dur de.
Trafikte birine yol ver.
Pahalılığı sadece konuşma, israfı terk et.
Bürokrasiye takılıp kalma, çözümün parçası ol.
Betona değil, toprağa saygı duy.

Ve bir mum da sen yak. Çünkü bu ülke, seninle aydınlanacak.
Abdullah Avcu
Seydişehir, 30.07.2025