Ağır ağır çıksam merdivenle
Yerde uzaklaştığım her santimden
Yaklaşırım gökyüzünün
Sonsuzluk derinliğine
Çıktıkça yukarı
Gökyüzünün maviliğinin içinde
Kaybolurum adeta
Her adımda uzatsam da boynumu
Büyüler beni gökyüzünün ihtişamı
Ararım ben orada
Ne hikmet ise hep huzuru
Kanım daha sakin akarken
Kalbim düşer temposu
Biran düşünür beyim
Hafızam sanki
Farangasında kurtulur
Özgürlüğün tadını çıkarır
Bırakın beni yeterli gelmezse de merdiveni
Engel olmayın çıkayım dahada yukarı
Ulaşamazsada bedenim hedefine
Bari ulaştırayım o sonsuzluğa düşüncemi
İşte o zaman berraklaşır oda
Soyutlar kinde nefretten kendini
Başlangıç yapar belki tekrardan
Bu duygular ile yeniler kendini
