Ben bir garip insanım
Nefesim varsa hayattayım
Başımda yoksa da tacım
Dert değil bana yok bunun için kaygım
Çünkü koşmak istersem tutuyor ayaklarım
Ta uzaklara bakar görür gözüm
Tıkırtıyı duyar iki kulağım
Tatlı acıyı hisseder yüreğim
Dolaşır kanım damarlarımda
Hislerim ile baş edemesem de
Yaşayamam onlarsız yine de
Kısaca beş duyum emrimde
Bunları bahşetti bana Mevla’m
Birde varki evlat sevgim
Onlara değişmez hiç bir şeyim
Yaşarken kendimi teslim dahi ederim
Varımı yokumu versemde
Bir dediklerini iki etmezsem de
Onlarla sevinir onlarla gülsemde
Evlat ve torundaki bu sevgi Mevla’nın hediyesi de onda
Bütün bunlarda gel ara sırrı
Düzen kurulu bu işler böyle şaşırma kendini
Durduramaz bu düzeni kimsesi
Tefekkür et sen en iyisi
