Üç oğlu vardı dedemin
Bayram, Osman birde İbrahim
Hüküm sürdüler bu dünyada
Dedem dünyada göçeli
Neredeyse yaklaştı bir asıra
Sonra göçtü evlatları sıra ile
Önce babam Bayram seksen yıl yaşasa da
Boşa geçirmezdi bir dakikasını
Emeği var her yanda
Beş vakit caminin olmuştu abonesi
Hayır hasanette yoktu rakibi
Hasta oldu aransa da çaresi
Ecel geldi onuda buldu yok çaresi
Verdik toprağa indi yüreğimize acısı
İki amcamın da sızladı derinde yüreği
Çünkü kardeş acısı
Kolay değil yakar yüreği
Yıllar sonra çıktı bir pandemi
Osman amcam için yarattı tehlikeyi
İhtiyarlık çaldı kapıyı
Vücut yorgun düştü yok direnci
Pandemi de vesile oldu
Aslında vade yetti buda bahane oldu
Toprağa emanet edildi
Dedemin tek evladı bu dünyada kaldı
İbrahim amcam atik koşar her yana
Bahçede ki kayısılar emanet ona
Uzak olsada mekanına
Gece gündüz demez koşar onların imdadına
Her gelişimde ederim ziyaret
Mutluluğu amcamın artar elbet
Anlatır yaptığı işleri
Bazende geçmişteki anılarını
Dinleriz tek tek ilgi ile
Dedemin babamın kokusunu alırız onunla
Yorma kendini amca destekte
Dinlemez bu konu kimseyi elbette
İhtiyarlık baş gösterse de
Amcam durmaz alışmış bir kere
İşler alacak rengini
Eşini kaybetti uğradı biraz sekteye
Az zaman sonra
Toparladı kendini artık yalnızlık kaderi
Amcam alışsa da bu duruma
Tek kalmasın diye kızı geldi yanına
Yıllar kovaladı bir birini
Ecel geldi onuda buldu
Yirmi iki Mayıs iki bin yirmi beş tarihinde
Amcamın nasibi bu dünyada bitti
Vardı o da anasını, babasının eşin abilerinin yanına
Bizlerde sıramızı bekleriz burada
Mekanları cennet olsun tüm geçmişlerinizin
Dedemin torunları ile nesli dünya durdukça hükmü sürsün.
