Öteden beri insanımız sağdan çok, ölüye değer vermiş ve bu konuda neredeyse sınır tanımamıştır. Cenazenin defin ve taziye sürecinde dikkatli ve üzgün durmuş, her seferinde ölüyü iyilikle yâd etmiştir. Dinimiz açısından da;
Peygamber Efendimiz'in (S.A.S.) cenazeye FâtihaSûresi'ni okuduğu ve bunu tavsiye ettiğine ilişkin mübarek hadisleri mevcuttur.
Yine Abdullah bin Ömer'in (R.A.) ölülerin ruhuna Bakara Sûresi’nden okunabileceğini ve bunun güzel görüldüğüne dair tavsiyesi mevcuttur.
Ülkemizde genellikle taziye yerinde bulunanlara Kur'ân-ı Kerîm'den kısa ayetler okunup, hazır bulunanlar Fâtiha okumaya davet edilerek ruhuna bağışlanır. Diğer taraftan, ölen kişinin adının geçtiği her ortamda ruhuna rahmet okunur, bazen de duruma göre Fâtiha okunması için orada bulunanlar davet edilir. Bu tamamen, ölen kişiye duyulan özlem, saygı ve sevginin bir ifadesidir. Bu uygulama gayet güzel ve dinî gerçekliğe de uygundur.
Son zamanlarda tüm örf, âdet, gelenek ve göreneklerimizin revizyona uğradığı gibi, ölünün arkasından söylenen ve söylenecek sözlerin de revizyona uğradığına üzülerek, şaşarak ve ne yazık ki şahit oluyoruz.
İşte bu saçma sapan, ne dinimizde ne de töremizde olmayan aşağıdaki söylemler ve uygulamalar
- Zaman zaman cenazeyi alkışlarla götürmek ve defnetmek,
- "Işıklar içinde uyu." demek,
- Şarkılı türkülü defin etmek
- Mum yakmak.
Şimdilerde bu çarpık söylem ve uygulamalara, nur topu gibi doğan bir yenisi –hem de en garibi– eklenerek lügatımıza girmiş oldu: "Ruhuna alkış." Hayırlı olsun diyeceğim de diyemiyorum.
Yahu, bu nereden çıktı şimdi durduk yerde? Bunu şimdiye kadar niye kimse keşfetmedi acaba, diye düşünmeden de duramıyorum.
Hani şu “şeytana pabucu ters giydirmek” deyimi var ya, işte onun gibi bir şey tam da bu söylem.
"Şeytana pabucunu ters giydirmek" deyimi; çok kurnaz ve hileci bir şekilde davranmak, hatta kurnazlığıyla bilinen kişileri bile alt etmek anlamına gelir. Yukarıda saydığımız çarpık söylemler, tam da şeytana pabucunu ters giydirmenin merkezinde ve kendisidir. Zira şeytan bile şaşmıştır bu işe. Kıs kıs gülerken şöyle der: “Bu kadar kıvrak zekâlılar vardı da benim niye haberim olmadı şimdiye kadar?”
Bu söylenirken Müslüman toplum ne der, ne düşünür, diye insan biraz düşünür yahu. Ayrıca ölen şahsa biraz saygı duyup az da olsa sevginiz varsa, o insanı alkışlamak yerine bir dua okuyup ruhuna bağışlamak neden yapılmaz, anlamış değilim. Anlayan varsa beri gelsin.
BİZDEN SÖYLEMESİ.
