Uzun zamandır görmediğim akrabalarımla bayramın üçüncü günü Seydişrhir'de buluştuk, bayramlaştık. Benden bir kaç büyük olan ve İzmir'den gelen akrabam, yaşının avantajını kullandı, hiç susmadan konuştu. Yaşı benden bir kaç yaş küçük olan ve İstanbul'dan gelen akrabamda benim gibi daha çok dinleyici oldu.
İzmir'den gelen akrabam lafı evirdi çevirdi gündemdeki siyasi konulara getirdi. Ve en sonunda "Ekrem beye haksızlık yapılıyor" deyiverdi. İstanbul'dan gelen, yaşı benden küçük olan ve uzun zamandır konuşmayan akrabam, yaydan çıkmış ok gibi söze girdi. Ve "Ekrem beye haksızlık yapıldığı falan yok! O adam tam anlamıyla bir hırsız ve kendi siyasi menfaati için terör örgütlerine para aktaran biri. Devletin savcıları bu zamana kadar niye soruşturma açmadılar, anlamış değilim" dedi.
İzmir'den ve İstanbul'dan Seydişerhir'e gelen akrabalarımın arasında kaldım ve ne diyeceğimi şaşırdım! İki akrabamın arasını bulayım diye bir kaç kere girişimde bulundum ama faydası olmadı, birinin sözü bitmeden diğeri konuşmaya başladı. Sonunda hem mübarek bayram günümüz zehir oldu hem de güzel güzel konuşmanın yerini kakafoni aldı.
İstanbul'dan gelen akrabam uzun zamandır İstanbul'da yaşadığı için ve uzun zamandır İstanbul'da mütahhtlik yaptığı için belediyelerdeki imar rantının korkunç boyutlara geldiğini çok iyi biliyordu. Bir ara İstanbul'dan gelen akrabamın "bana göre Tirkiye nin en önemli sorunu imar rantıdır. Türkiye'de belediyelerdeki imar rantı sorunu çözülmeden, Türkiye'deki ne siyasi sorunlar, ne ekonomik sorunlar son bulur nede ülkede sosyal barış sağlanabilir" dediğini duydum. İşte o an bayram olduğunu unuttum! Ülkemizin ve çocuklarımızın geleceği hakkında korku ve endişeye kapıldım.
Abdullah Avcu
Seydişehir, 07.04.2025
