Tarım Lisesi’nin Yurdu Elden Giderse Gelecek de Gider mi?
Fahri Kubilay
Seydişehir’in tarım potansiyeline uygun olarak 2011 yılında kurulan Suğla Anadolu Tarım Lisesi, ilçemizin geleceğine umutla bakmamızı sağlayan en önemli eğitim yatırımlarından biriydi. İlk yıllarında Endüstri Meslek Lisesi binasında eğitim veren okul, 2015 yılında 100 bin metrekarelik kendi kampüsüne taşındı.
Bugün 90 bin metrekarelik uygulama alanında seracılıktan meyveciliğe, fide üretiminden hayvancılığa, veterinerlik uygulamalarından Türkiye’de ilk kez bir okulda üretilen kedi mamasına kadar birçok alanda örnek çalışmalar yürütüyor.
Üstelik Erasmus projeleriyle öğrencilerine Avrupa’da staj yapma imkânı da sağlıyor.
Ama ne yazık ki tablo iç açıcı değil.
Resmî verilere göre okulda sadece 44 öğrenci eğitim görüyor; 180 kişilik pansiyonda ise yalnızca 16 öğrenci kalıyor.
Yani imkân bol, ama öğrenci yok...
Belediye’ye Devredilmesi Gündemde
Geçtiğimiz günlerde Belediye Meclisi’nde alınan bir karar taslağı, konuyu bambaşka bir noktaya taşıdı.
Plana göre okulun pansiyonu, Milli Eğitim Bakanlığı’nın onayıyla Seydişehir Belediyesi’ne devredilecek.
Bu yurt, Kredi Yurtlar Kurumu’nda kontenjan fazlası kalan 90 kız öğrenciye ve yaz aylarında sportif faaliyetler için ilçeye gelen misafirlere tahsis edilecek.
Tarım Lisesi’nin az sayıdaki pansiyon öğrencisi ise Teknik Anadolu Lisesi pansiyonuna taşınacak.
Kısa vadede kulağa mantıklı geliyor: Boş yurt dolacak, gençler barınacak, yaz etkinlikleri desteklenecek...
Ama uzun vadede bu adım, Tarım Lisesi’nin geleceği için bir dönüm noktası olabilir — hem de olumsuz anlamda.
Bir Okulun Yurdu, Onun Geleceğidir
Benim kanaatim açık:
Bir okulun pansiyonunu devretmek, o okulun geleceğinden vazgeçmektir.
Taşra ilçelerinde öğrenci çekmenin en etkili yolu barınma imkânı sağlamaktır.
Eğer pansiyon kapatılırsa, bu okul tarım eğitimi almak isteyen uzak köy ve ilçelerdeki gençlere fiilen kapılarını kapatmış olur.
Bugün “nasıl olsa öğrenci yok” denilerek yurt elden çıkarılırsa, yarın okulun da kapanması kaçınılmaz olur.
Seydişehir gibi tarımla geçinen bir ilçede Tarım Meslek Lisesi’nin kapanması, sadece bir okulun değil, bir vizyonun kaybı anlamına gelir.
Bu tabloyu “pansuman tedbirlerle” düzeltmek mümkün değildir.
“Çalıştay yaptık, öğrenci bulamadık” diyerek geçiştirmek de çözüm değildir.
Dönüşüm Mümkün
Geçmişte öğrenci sayısı azalan Seydişehir İmam Hatip Lisesi, proje okulu statüsü kazanıp imtihanla öğrenci alarak yeniden canlandı.
Bugün o okulun öğrencileri üniversitelere yerleşiyor, başarı hikâyeleri yazıyor.
Demek ki doğru planlama ve vizyonla dönüşüm mümkündür.
Tarım Lisesi de aynı yolu izleyebilir.
Okul proje okulu haline getirilebilir, başarılı öğrencilere burs ve staj imkânları sunulabilir.
Kampüs, modern tarım teknolojileriyle donatılarak cazibe merkezi haline gelebilir.
Pansiyonunu kapatmak yerine, bölgedeki tarım işletmeleriyle iş birliği yaparak öğrenci çekmeye odaklanmak gerekir.
Günü Değil, Geleceği Kurtaralım
Artık günü kurtaran değil, geleceği planlayan kararlar alma zamanıdır.
Tarım Lisesi’nin yurdunu devretmek, Seydişehir’in tarımda eğitimli gençler yetiştirme hayalinden vazgeçmesi anlamına gelir.
Bu sadece bir okulun değil, ilçemizin geleceğinin kaybıdır.
Bir okul kapanırsa, bir gelecek eksilir.
Ve o geleceğin yerine, ne yazık ki bir daha yenisi konulamaz.
