Ne kadar da dilimizdedir değil mi günlük hayatta. Birazempatik olsana deriz biraz empatik davransana. İnsan nasıl empatik olur ki? Sonradan mı edinilir yoksa paket halinde içimize mi yerleştirilir? Haydi öyleyse yerimizi alıp yolculuğa başlayalım.
Yunanca’ da içini hissetmek anlamına gelen ‘empatheia’ terimi diğerinin öznel deneyimini algılama yeteneği için kullanılmıştır. Üstün Dökmen’e göre kişinin kendisini karşısındakinin yerine koyarak olaylara onun bakış açısıyla bakması, o kişinin duygu ve düşüncelerini doğru olarak anlaması, ve duygusal içeriğin ve duyguların nedenini hissetmesidir.Bana göreyse empatikarşımızdakinin penceresinden bakabilmek için duygu perdesini aralayabilmektir. Başkasını onun olduğu kimlik çerçevesinde anlayabilmektir.
Empati yapabilmek kişilerarası ilişkilerimizi koruyabilmek, geliştirebilmek adına oldukça önemlidir. Duygularımızı, yaşantılarımızı ifade ettiğimizde anlaşılmadığımızı hissediyorsak belli bir süre sonra kendimizi ifade etmekten vazgeçiyoruz. Nasıl olsa anlaşılmayacağım düşüncesiyle duygularımızı mahsene kapatıyoruz. Toplumcu yaşamdan bireyselliğe geçmeye başlayan günümüz toplumunda yaşadığı geçişi böylelikle daha da hızlandırmış oluyoruz. Birlik beraberlik kavramının eski zamanlara mahsus sayıldığını kabullemek zorunda kalıyoruz.
İyi de biz bu empatiyi nasıl yapacağız dediğinizi duyar gibiyim. Öncelikli olarak duyguları tanımalısınız. Duyguları tanımadan, kendi duygularınızın farkında olmadan, kendinizi keşfetmeden bu yolculukta zorlanırsınız. Yalnızca empati için değil kökleriyle toprağa kendinden emince uzanabilen bir ağaç gibi olabilmek içinde kendilik farkındalığınıza varmalısınız. Ve belki de en önemlisi ön yargılardan uzak durmalısınız. İnsanları, olayları şablonlaştırmamalısınız. O davranışın, sözün altında mutlaka bir nedenin yattığını anlamalısınız. Bu haftayı tamamlayacak son bir söz söyleyeyim öyleyse: ‘ Bir kişiyi dinlemek beyin işidir ama onunla empati kurabilmek gönül işidir. Haftaya görüşmek dileğiyle.
