Türkiye?de olup bitenleri bende sizler gibi merakla izliyorum.Ama dikkatimi çeken bir şey var.Son birkaç gündür haberlerde,gazete manşetlerinde ,ellerde taşınan pankartlarda hep aynı cümleyi görüyorum.?UYUMA TÜRKİYE? söz, bildik sözde, dünya tersine mi döndü ne, söyleyenler değişmiş.Eskiden ellerinden hakları alınmış ,üvey evlat muamelesi görenlerin, çoğunluğu oluşturduğu halde bu ülkede yok sayılan ve görmezden gelinen,bende varım, benimde düşüncelerim,söyleyecek sözüm ve istediğim bir yaşam biçimim var diye haykırıp, diğer insanlara çağrı yapanların, bizlerin ,sloganı değil miydi bu sözler?
Sonunda birileri zannederim uyandı ve bağlandığı iplerin ne kadar zayıf olduğunu fark etti.Ulaşılmazların ulaşılır olduğuna, dokunulmazların dokunulur olduğuna şahitlik ediyoruz. .Dokunulmazların ?UYAMA TÜRKİYE? sloganları aslında şimdiye kadar uyuttukları insanları uyandırıyor,bilmem farkında mısınız?
Bence de UYAN TÜRKİYE.Uyan da şimdiye kadar her yaptığı yaramazlığa tepkisiz kalınmış, hatta ceza yerine övülüp ödüllendirilmiş, her istediğini yaptırmaya alışmış ,bu nedenle her yaptığının doğru olduğuna inanan, dünyayı kendi ekseni etrafında dönüyor zanneden ve kendisine;?yanlış yaptın, bedelini ödemelisin? denince şımarık ve yaramaz bir çocuk edasıyla ,ayaklarını yere vura vura bağırışına, gündemi nasıl salladığına bir bak.
Sonra da her şey bu hale nasıl geldi bir düşün!
Filler nasıl hizaya gelir bilir misin?Sirklerde çalışan hayvan terbiyecileri koca gövdeli fillere küçücük, basit bir hileyle hükmederler.Hayvan henüz küçük bir yavruyken,terbiyecisi ayaklarından birini bir ağacın gövdesine bağlar.Yavru ne kadar çabalarsa çabalasın kendisini kurtaramaz.Sonra yavaş yavaş şu düşünceye alışır ?bağlı bulunduğum ağaç benden daha güçlü? büyüyüp korkunç bir güce kavuştuğunda bile, bu düşünce yüzünden bacağına bağlı bir ip ona isteneni yaptırmaya yetecektir.Çocukluğundan kalma alışkanlığıyla, fil ne kaçmaya çalışır ne de karşı koymaya.
Nietzsche?nin şu sözü meseleyi daha da güncelleştiriyor; ?büyük devletlerin yöneticileri insanları kendine bağlamak,onları korkutmak ve diledikleri işe sürmek için iki yola başvururlar.Biri kaba bir yol,ordu.Öteki daha zekice bir yol,okul.Tam da bizi anlatan bu sözlerin üzerine, ben değil Rabbim söylesin.Çünkü sözlerin en güzeli onun sözüdür.
Allah kuluna kafi değil mi?Seni ondan başka kulluk yaptıkları hayali ilahlarıyla korkutuyorlar.Allah kimi saptırırsa,onu yola getirecek bulunmaz
Bence de UYAN TÜRKİYE,rabbinin sana yeter olduğunu bil.Bağlandığın ipe,bağlı olduğun ağaca bir daha bak.Nerede ve nasıl uyutulduğuna da?
Rabbim! Bize yardım et,aleyhimize yardım etme.Bize başarı ver,hidayetimizi kolaylaştır ve sana isyan edenlere karşı bize zafer ver.
