Yıllar önce çok meşhur bir soru vardı herkesin dilinde; ?Resulullah evlerinize konuk olsa ne yaparsınız??diye.
Kimi telaşlanırım diyor,kimi utanacağını söylüyor, kimi de sevinirim diye hislerini ifade ediyordu. Resulullah?ın evlerimize konuk olma düşüncesi şahaneydi ve insanları heyecanlandırıyordu.
Gelseydi!Evlerimizin baş köşesine oturtsaydık onu.Yüzüne bakmaya kıyamasaydık da , anam babam sana feda olsun ey Allah?ın Resulü, hoş geldin evimize,şeref verdin deseydik.sonra diz çöküp önüne,beni cehennemden uzaklaştırıp,cennete yaklaştıracak, ahirette sana komşu edecek bir amel söyler misin diye sorsaydık.Cevabını da başımızda bir kuş var da uçacakmış gibi,dikkatli ve heyecanlı dinleseydik.İşittim ve itaat edeceğim ey Rahmet Peygamberi diye tasdikleseydik .Yüzündeki tebessüme bakıp mutlu olsaydık.
Beni asıl şaşırtan hatta hayrete düşüren şey, Resulullahın aramızda bulunmayışına nasıl katlanıyoruz, onun hasretine nasıl dayanıyor yüreklerimiz.
Seni çok özlüyorum ey Allah?ın sevgilisi.Mezarının başında hasretle durup hayalinle avunuyorum.Bazen mescidinde, ayak seslerini duyuyorum bana doğru yaklaşırken, serin bir esintiyle birlikte kokun geliyor, ürperiyorum.
Anam babam sana feda olsun ey Allah?ın Resulü seni çok özlüyorum.
Seni tanımak için okuduğum her sünnetinde ,duyduğum her hadisinde sanki seninle yaşıyorum.Seni hatırlayınca burnumun direği sızlıyor hasretten.
Sensizliğe nasıl katlanıyorum anlamıyorum.Hz. Vahşi nasıl katlandıysa bende öyle katlanıyorum.
Arada bir rüyalarıma konuk oluyorsun da benimle dertleşiyorsun ya ,işte o zaman hiç uyanmak istemiyorum.Ne olur daha sık gel.Çünkü seni çok özlüyorum ve sensizliğe nasıl katlandığımı anlamıyorum.
Seni anlatan şiirleri okuyanlara gıpta ediyorum.Boğazıma bir acı düğümleniyor,ağlamaktan ben okuyamıyorum.
Çocuklarım da seni özlüyor.Her sabah pencereden bakıp evine doğru, elhamdülillah diyorlar, sana komşuyuz.
İnsanların yüzlerinde seni görüyor,herkesi sana benzetiyoruz.Allah?ın Resulü de bu hurmalıklarda gölgelenip şu sulardan içmişmiydi.Medine sokaklarında gezerken aslında hep seni arıyoruz.Bazı düşüncesiz insanlar canımızı yakınca ,ey Allah?ın Sevgilisi kimlerle uğraşmışsın, nasıl da sabırlıymışsın, ne büyük şeyler başarmışsın diyoruz.Sana o zaman daha çok ihtiyaç duyuyoruz.
Yokluğunu anlatmaya aciz kalıyor satırlar.Herkes senin gelmeni diliyor ,?gel? diye şiirler yazıyor.Biliyorum ki gelmeyeceksin.Gam değil, çünkü her gün sana doğru biraz daha geliyorum.Sonu ?Bizden değildir?diye biten hadislerini endişe ile okuyorum.Sizden ,senden olmayı bütün kalbimle diliyorum.
Artık senin olmadığın bir yerde yaşamak istemiyorum.Allah?ım dünyadaki hasretimizin karşılığını, ahirette o sevgiliye komşu olmayı nasip ederek ver.Ver ki bizler onun evine konuk olup, seni çok özlemiştik Ya Resulallah diyebilelim.
İyi ki vardın, iyi ki varsın ey güzeller güzeli.Sen insanların arasındayken yeryüzü ile gökyüzü arası henüz kapanmamıştı.Kuşlar bile daha coşkulu öterdi bahçelerinde.Sen varsın diye insanlar mutluydu ,başka bir şeyleri olmasa da.Şimdi her şeyimiz var, bir sen eksiksin bir de mutluluk.Sana hasretiz Ya Resulullah.
Dünyayı zulüm sardı,haksızlıklar diz boyu .Sünnetin unutuldu,tahrif edilmekte ayetler.
Öyle ihtiyacımız var ki sana?
Seni özlüyoruz .Sensizliğe katlanmak zorunda kalıyoruz.
