?Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük?
Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büyük!..?
N.F.Kısakürek
Dostluk zor meslek. Hele insanların gitgide kaypaklaştığı, koşulların ilkeleri zorladığı bu zamanda çok daha zor. Bir insanın en zor zamanlarında yanında olmak, onun için bir şeyleri feda edebilmek ve de en önemlisi bunları sürdürebilmek hiç de kolay değil. İnsan şimdilerde böyle dostlar arıyor
Oysa eskiden mahallede top oynarken ne de çok dostumuz vardı etrafta. İlkokulda, ortaokulda, lisede ve nihayet üniversitede etrafımız yüzlerce arkadaşla doldu taştı. Bunların bazıları ?dost? mertebesine de ulaştı hatta. Sonra ne olduysa herkes birden dağılıverdi. Adresler, telefonlar alındı, ?mutlaka görüşelim? sözleri verildi. Ama gelin görün ki herkes kendi derdine düşüverdi. Herkesi ayakta kalabilme telaşı sardı. Geriye kalanlar ise sanki fırtınanın ardından kıyıya vuranlardı. Şimdilerde hayat bu zor adada kıyıya vuranlarla devam ediyor.
Geçtiğimiz gün bir eski arkadaşımı daha buldum internet marifetiyle. Çok uzun zaman olmuştu görüşmeyeli. Soluksuz konuşacak o kadar çok şey vardı ki, oradan buradan derken epeyce uzun bir sohbete dalarak adeta kana kana geçmişi içtik. Konular arasında gezerken şimdiki zamana geldik. ?Sahi? dedi, ?nedir bu 2023 hareketi?. Anlattım kısaca, ne olduğunu, ne yapmak istediğimizi ve de nereden çıktığını. ?Hala memleket meseleleri ile uğraşan birileri olduğunu bilmek güzel? sözleri döküldü dudaklarından.
O böyle söyleyince birden durup düşünmeye başladım. Sahi ya; kaç kişi kalmıştı ki içinde hala bu ülkeyi kurtarma sevdası kalan? Eskiden hepimizde aynı sevda vardı oysa? Belki Süperman, belki başbakan olacaktık ama her ne olursa olsun bu memleketi kurtaracaktık. Oysa şimdi herkes ringlerdeki boksörler gibi köşesine çekildi. Kimi evlendi, çoluk çocuğa karıştı, kimi ?bu memleket zaten adam olmaz? diyerek soluğu yurt dışında aldı, kimi bir dükkân açtı, kimi memleketine geri döndü. Ve ben o arkadaşıma dedim ki, ?işte biz köşemize çekilmedik ve de çekilmeye hiç niyetimiz yok. Biz hala ringdeyiz ve ne kadar yumruk yersek yiyelim sonuna kadar da bu ringde kalmaya devam edeceğiz. Ta ki son vuruşumuzu yapana kadar?. Ve devam ettim; ?Madem eskilerden konuşuyoruz, hatırlar mısın bir yarışma vardı. Bir hediye zarfı seçiyordun, sunucu o zarfın içindeki bilmediğin hediyenin yerine sana başka hediyeler sunuyordu. Bazen elektrikli süpürge, bazen çamaşır makinesi vb. Yarışmacıların büyük çoğunluğu zarftan sadece küçük bir mikser çıkma riskini göze alamayıp zarfındakini teslim ediyordu. İşte bizim şimdiki durumumuzda bu. Büyük bir çoğunluğumuz hayata zarflarını teslim edip, teselli armağanları ile köşelerine çekildiler. Biz hala o zarfı açtırmaya çalışıyoruz. Sonunda araba mı çıkar, mikser mi bilmiyoruz ama biz ?zarfımızı açın? diye bağırmaya devam edeceğiz??
Evet durum aynen böyleydi. Tabi konunun bir diğer boyutu da var. Şimdiler de telefon rehberimiz, Facebook arkadaş listemiz oldukça kabarık. Eski dostların çoğunu da bulduk zaten. Ama bu aralar beni en çok heyecanlandıran ilkokul arkadaşlarımı bulmak değil, gelecekteki dava arkadaşlarımı bulmak. Evet, ?dava arkadaşlarımı?? Birlikte yağmur çamur demeden omuz omuza yürüyeceğimiz, ilelebet aynı şarkıyı söyleyeceğimiz, kararlı adımlarla hedefimize doğru koşacağımız dava arkadaşlarımı? Onlar ki, cesur olacaklar, dürüst olacaklar, birbirlerine gönülden inanacaklar, yarı yolda bırakmayacaklar, adam satmayacaklar, inisiyatif alacaklar, tehlike karşısında gözlerini kırpmayacaklar, karısından-kocasından izin istemeyecekler, gerektiğinde tüm yaşamlarını bu yolda feda edebilecekler, evini, arabasını kısacası hiçbir varlığını bu uğurda esirgemeyecekler? Gideceğimiz yol çok çetin olacak çünkü. Kolay değil, karlı bir dağın tepesine tırmanmak görevimiz?
Böyle dava arkadaşları bulmak kolay değil elbet. Ama biliyorum ki zor da değil. Bir yerlerde mutlaka içinde memleketi kurtarma sevdası kalan ?dostlar? olduğunu biliyorum. Ve işte en büyük umudum da bir gün onların hepsini bulmak. Geleceğimizin pırlanta taşlarını, ülkemizin, milletimizin yüz akı olacak neferleri? İşte o zaman hayatımın en değerli dostları onlar olacak. Hasbel kader bu memlekete hizmet fırsatı bahşedilirse işte o gün etrafımızda yine dava arkadaşlarımız olacak. ?Dostuz? deyip, hal hatır dahi sormayan, bir telefonunu esirgeyen, eşinden, işinden, hayatından korkan kısacası tüm ?sözde dostlar? o zaman çok ama çok gerilerde kalmış olacak?
Ey bu milletin hizmetinde bulunmuş ?geçmişin dava arkadaşları?; aziz hatıratınız önünde saygıyla eğiliyorum. Gözünüz arkada kalmasın, kemiklerimiz sızlamasın. Bu topraklarda hala yolunuzdan giden gençler var? Ve ey taşlı yollarını birlikte yürüyeceğimiz geleceğimizin cesur dava arkadaşları; sizleri şimdiden muhabbetle selamlıyorum? Bir vatan sizleri bekliyor, fazla gecikmeyin!
